|
Burak Tüzün: 1970 yılında Ankara’da doğdu. 1982 yılında "Ankara Devlet Konservatuvarı
Keman Bölümü"ne kabul edilerek Semra Bayraktar’ın keman sınıfında başladığı
öğrenimini, 1992 yılında Prof. Server Ganiev’in keman sınıfından lisans derecesini alarak
tamamladı. Aynı yıl "Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı"na sanatçı öğretim elemanı
olarak kabul edildi. Alfred Mişurin ile orkestra yönetkenliği, Sami Hatipoğlu ile uyum bilgisi ve kontrapunt
çalıştı. 1996 yılında "Çaykovski Moskova Devlet Konservatuvarı Opera ve Senfoni Yönetkenliği
Bölümü"ne kabul edildi. "Anadolu Üniversitesi" tarafından gönderildiği "Moskova Konservatuvarı"ndaki altı
yıllık öğrenimi boyunca Rusya Devlet Sanatçısı Prof. Leonid Nikolaev’in yönetkenlik sınıfında
lisansüstü derecesi aldı. Prof. Margarita Karatıgina yönetiminde de müzikoloji alanında bilimsel doktora çalışmalarını
tamamladı. Bilimsel doktora çalışmaları süresince "Eczacıbaşı Müzik Vakfı" tarafından
desteklendi. "Anadolu Üniversitesi Senfoni Orkestrası"nın yönetkenliğini ve genel müzik direktörlüğünü
yapmakta olan Tüzün, konuk yönetken olarak "Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası" ve "Devlet Senfoni
Orkestraları" ile dinletilerini sürdürmektedir.
Akalın, Münif: 1969 yılında İstanbul’da doğdu. Viyolonsele 1980 yılında Tayfur
Çağlayansu ile başladı. 1986 yılından itibaren Suzan Altıner ile çalışmalarına
devam etti. 1991 yılında “İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı”ndan mezun oldu. 1990–1991
yıllarında Çanakkale ve Almanya’nın Hannover kentinde düzenlenen viyolonsel kurslarında Helmut Rocholl
ile çalıştı. 1993–1994 yıllarında İtalya’da bulunan “Accademia Musicale Chigiana”
ve “Scola Musica di Fiesole”de dünyaca ünlü “Quartetto Italiano”nun viyolacısı Piero Farulli
ve asistanı viyolonselci Andrea Nannoni ile dördül ustalık kursları yaptı, birçok dinleti verdi. 2003
yılında Semih Korucu’nun bağdadığı ve kendisine adadığı “Varolmayan
Şövalye” isimli viyolonsel ve orkestra için yaratıyı “Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası”
ile hem yönetken ve hem de yalkıcı olarak Adana ve Mersin’de seslendirdi. 2004 yılının Mart
ayında da aynı yaratıyı Rengim Gökmen yönetimindeki “İstanbul Oda Orkestrası” ile
seslendirdi. Yalkıcı olarak “İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası”, “İzmir Devlet
Senfoni Orkestrası”, “Çukurova Devlet Senfoni Orkestrası”, “Bursa Bölge Devlet Senfoni Orkestrası”,
“Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası”, “Anadolu Üniversitesi Senfoni Orkestrası”
ve ''İstanbul Oda Orkestrası” eşliğinde dinletiler verdi. 1992–1999 yılları arasında
“Akbank Oda Orkestrası”nda çalıştı, iki mevsim boyunca da viyolonsel grup şefliği
yaptı. 1992–1997 yılları arasında “İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı”nda
viyolonsel öğretim elemanı olarak çalıştı. Halen “Mersin Üniversitesi Devlet Konservatuvarı”nda
viyolonsel, oda küğü ve orkestra dersleri vermekte olup aynı zamanda “Milli Reasürans”, “İstanbul”
ve “Mersin Üniversitesi Oda Orkestraları”nda grup şefi olarak çalışmalarına devam etmektedir.
|
|
| Mersin Üniversitesi Akademik Oda OrkestrasI |
Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası: "Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası" 1999 yılında
Mersin’e yerleşen İstanbullu sanatçılar tarafından kuruldu. 1999–2000 dinleti mevsimini "İçel
Sanat Kulübü" bünyesinde "Mersin Oda Orkestrası" adında sürdüren orkestra ilk dinletisini Ekim 1999 yılında
verdi, ilk dolaşısını da 2000 Nisan’ında yaptı. O tarihten bu yana Nezih Seçkin, Serdar
Yalçın, Orhan Şallıel, Hakan Şensoy, Ronnen Nissan, Münif Akalın, Naci Özgüç, Cem Mansur, İbrahim
Yazıcı ve Mehpare Karamenderes gibi yönetkenler ile çalışan orkestra Gülden Aykaç, Bahar Biricik, Erden
Bilgen, Camerata İstanbul Nefesli Çalgılar Beşlisi, Aycan Teztel, Ruşen Güneş, Pelin Halkacı,
Ayşegül Kirmanoğlu, Uğur Deniz, Fora Baltacıgil, Ayda Tunç, Bekir Küçükay, Bülent Bezdüz, Nazlı Alptekin,
Hasan Alptekin, Münif Akalın, Cihat Aşkın, Zeynep Yamantürk, Hakan Şensoy ve Hakkı Öztürk gibi ülkemizin
değerli sanatçılarına eşlik etti. 2000–2001 ve 2001–2002 dinleti mevsimlerini "Mersin Sanat
Dostları Derneği"nin çatısı altında sürdüren orkestra 2001–2002 dinleti mevsimini "Mersin
Üniversitesi Rektörü" Prof. Dr. Uğur Oral’ın değerli katkılarıyla tamamlamış ve yine
Prof. Dr. Oral’ın gayretleri ile 2002–2003 dinleti mevsiminin başında "Mersin Üniversitesi"ne bağlanarak
adını "Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası" olarak değiştirmiştir. Birçok yaratının
ülkemizde ilk seslendirilişini yapan orkestra bu arada aldığı davetlerle, 2002 yılının
Ekim ayında "İstanbul Boğaziçi Üniversitesi", Aralık ayında "II. Afyon Klasik Müzik Festivali"nin
açılış konseri, 2003 Mayıs ayında Amasya ve Samsun’u kapsayan bir dolaşı, Ekim ayında
ise "II. Uluslararası Mersin" ve "IX. Uluslararası Eskişehir Festivali"nde verdiği dinletiler ile Mersin
dışında da bir dizi etkinliği gerçekleştirmiştir. Ulusal ve uluslararası müziği geniş
kitlelere duyurmak ve sevdirmek; genç yeteneklerle dinleti vererek onları müzik dünyasına kazandırmak; ülkemiz
gençlerinin bilinçli ve kültürlü bir müzik dinleyicisi olarak yetişmesinde katkıda bulunmak; zaman ve mekan gözetmeden
her türlü sanat ortamında görev almak; yurt içinde ve dışında, festival ve yarışmalarda, ülkemizi
onurla temsil ederek müziğimizi dünyaya tanıtmak; yeni ve eskiyi tutarlı bir bütün olarak bir arada sunmak;
orkestramızı ve dinleyicilerimizin beklentilerini kolaya kaçmadan geliştirmek; barok, klasik, romantik ve çağdaş
dönemlerin en güzel ve en beğenilen eserlerini seslendirmek; bunun yanı sıra hiç duyulmamış yaratıları
da gün ışığına çıkararak tanınmalarına olanak sağlamak; mümkün olduğunca
Türk bestecilerinin eserlerine programlarına yer vermek ve bunları uluslararası düzeyde gerçekleştirmek
"Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası"nın başlıca ilke ve hedefleridir. "Mersin Üniversitesi Akademik
Oda Orkestrası"nın önümüzdeki iki mevsim için en önemli hedefi her programında bir Türk bestecisine yer vererek
bu bestecilerin yapıtlarını bir dizi cd kaydında toplamaktır.
Anadolu Senfoni Orkestrası: "Anadolu Üniversitesi"nde, klasik müziğin tanınması ve yaygınlaştırılması
amacıyla "Gençlik Senfoni Orkestrası" ve "Oda Orkestrası"ndan sonra "Anadolu Senfoni Orkestrası" da kuruldu.
Son yıllarda da "Uluslararası Eskişehir Festivali"nin değişmez grupları arasında yer alan
bu orkestralar yurt içinde verdiği dinletilerle büyük beğeni toplarken yurt dışındaki etkinlikleriyle
de dikkatleri çekmektedir.
Antonin Dvorak Viyolonsel Konçertosu Op.104 Si Minör: Dvorak'ın ilk viyolonsel konçertosu gençlik denemesi olup
1865'de yazılmıştır. Çağın ünlü Çek viyolonselcisi Hanuş Vigan'a adanan Op.104 "si minör"
konçerto ise ilkinden otuz yıl sonra Amerika'da doğmuş, Brahms'ın partisyonu ilk görüşünde hayranlığını
gizleyemediği yapıt ilk defa viyolonselist Leo Stern tarafından yorumlanmıştır. Birinci bölüm
(Allegro) klasik-romantik sanat yapısına tipik bir örnektir. İki esas "tema" tutti tarafından başlangıçta
arka arkaya sunulur. Bir üçüncü nefis ezgi ortalarda belirir, orkestra ve solo çalgı bütün bu malzemeyi çatışmadan,
dengeli ve eşit sorumlulukla parlak bir sonuca bağlar. İkinci bölüm (Adagio ma non troppo) bestecinin tüm verimi
arasında zerafet ve içtenliğiyle seçkinleşen bir dokudur. Üç kesimli bir halk türküsü obuva ve fagotta yansırken
bestecinin "beni yanlız bırak, rüyalarıma ulaşayım..." dizesiyle başlayan şarkısı
bölüme katılır. Bu katılışın nedeni aynı şarkıyı çok seven baldızı
Kontes Kaunitz'in o sıralardaki ölümüdür. Üçüncü bölüm (Allegro Moderato) orkestranın kısa girişiyle başlar,
solo çalgı "rondo" biçimindeki ana temayı sunar. Bunu viyolonselin önce klarinetle sonra birinci kemanla diyaloğu
izler, viyolonsel kendi partisini "pianissimo"ya dek sürükler. Orkestra Amerika'da yazılmasına karşılık
Bohem renkleriyle süslü eseri fırtınalı bir "coda" ile tamamlar.
Antonin Dvorak Op.88 Nr. 8 Sol Majör Senfoni: İlk yorumu 1890 Prag. Eser 1889 yılında bestecinin çok sevdiği
Vişoka adlı köyde bestelenmiş, ilk sunuluşu büyük bir başarı kazanmış, özellikle ikinci
dünya savaşından sonra çok sık çalınmaya başlamıştır. Klasik biçimde Mozart ve Haydn
yolunda bir yapısı vardır: "hızlı- yavaş- dans- hızlı"... Senfoni , ilk bölümden (Allegro
con brio) başlayarak orta çağ ballade'larını andıran ikinci bölüm (Adagio) Bohemya' da bir kır
dansı çizen üçüncü bölüm (Allegretto grazioso) ve fanfarla başlayıp şenlikle biten dördüncü bölüme (Allegro
ma non troppo) dek tümüyle pastoral bir karakter taşır. Köyde yazıldığı, köy izlenimleriyle
işlendiği bellidir.
I. Kemanlar Selahattin YUNKUŞ Ozan DİNÇ Gülşah ERGÜN Bengisu GÖKÇE Zülfiya
RİHSİ Hasan Gökçe YORGUN Burcu ERDEM Sıla TOPARLAK Neslihan EROL Alican
SÜNER Deniz MUMCU Deniz İBRAHİMOĞLU Simge İSTER Fatma MÜLHİM
II.
Kemanlar Ebru YUNKUŞ Ayşe TURAN Verda SAYGIDEĞER Burcu ÖZCAN Murat
GÖKTAŞ Ezgi TÜRKOĞLU Didem Özlem BALKİ Onur GÜRLER Cansu GÖGAYAZ Özgür
KAFALI Alkım Berk ÖNOĞLU
Viyolalar George ÇADUNELI Eda ASLANOĞLU Binnur
YÜNKUŞ Sonat TÜRKOĞLU Mesut TUNCER Berk ÇAĞATAY Ece HOPA Arda
İŞLER Volkan İNCİ
Viyolonsel Ayşe Pelin COŞKUN Seda
ASLANOĞLU Emre ÖZKUL Serçin YATKIN Elif ERKLİ Yusuf ÇELİK Nur
AYDAY Başak GÜRBÜZ
Kontrabaslar Gökhan GENÇLER Nil YANIK Deniz
UYSAL Tuğçe İpek KURT
Obuvalar David ÇUMBURIDZE Hazal YEŞİLLİ
Flütler Ayla
EMANET Nilay TAŞPULAT
Klarinetler George KOVZIRIDZE Kaya KILIÇ
Fagotlar George
KSOVRELI Esra TAVİŞ
Kornolar Mustafa GÜLMEZ Ufuk SERTER Özlem
KARABAŞ Kıvılcım SÖNMEZOĞLU
Trompetler Sezen ÖZDEN Onurcan
ÇAĞATAY
Trombonlar Sevginur TANDOĞDU Deniz DİŞDİŞ Selin
DUT
Timpani Emre YÜNKUŞ
|
